Kliknij tutaj --> 🌃 problemy opiekuńczo wychowawcze archiwum

SZYMEROWSKA Beata : Pomoc dzieciom o zaburzonym rozwoju // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2002, nr 6, s. 33-38 Zaburzenia rozwoju emocjonalno-uczuciowego (m. in. nieprzystosowanie społeczne, powstawanie nerwic, dzieci obojętne uczuciowo, dzieci agresywne, nadpobudliwe psychoruchowo). Gomułka // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2012, nr 9, s. 23-26 63. ZAPISKI o instytucjonalnej opiece nad dziećmi / Maria Kolankiewicz // Dziecko Krzywdzone. - 2006, nr 17, s. 6-35 64. ZMIANY w opiece nad dzieckiem i rodziną w latach 1989 - 2009 / Jan Wszołek // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2010, nr 1, s. 3 – 10 „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” to periodyk (publikujemy 10 numerów w roku) wydawany od roku 1961, dostępny w prenumeracie. Kompleksowo przedstawia aktualne problemy opieki, wychowania i wsparcia gotowiu opiekuńczym / Jerzy Dziubiński // „Problemy Opiekuńczo–Wychowawcze”. – 2000, nr 4, s. 37-40 10. Filipczuk Halina : Refleksje na temat metodyki funk-cjonowania pogotowia opiekuńczego / Halina Filipczuk // „Problemy Opiekuńczo–Wychowawcze”. – 1992, nr 9, s. 399-406 11. Głomski Zbigniew : Nowi wychowankowie w po- wychowanie polityka społeczna pedagogika opiekuńcza. Nazwa wydania. Data. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. 2016 nr 1. 1 maj 2016. Site De Rencontre Non Payant En France. zestawienie bibliograficzne w wyborze za lata 1994-2004 Wydawnictwa zwarte: ADOPCJA [W:] Zagrożone dzieciństwo : rodzinne i instytucjonalne formy opieki / pod red. Marii Kolankiewicz. – Warszawa : Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 1998. – S. 221-258 Nr inw. 27512 ADOPCJA : teoria i praktyka / red. Krystyna Ostrowska, Ewa Milewska. – Warszawa : Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, 1999 Nr inw. 28427 KODEKS cywilny, rodzinny i opiekuńczy : stan prawny 1 stycznia 2000 r. – Bielsko-Biała : „Park”, 2000 Nr inw. 26677 P ŁADYŻYŃSKI Andrzej: Adopcja a rodzicielstwo biologiczne [W:] Teoretyczne i praktyczne aspekty współczesnej pedagogiki opiekuńczej / praca zbiorowa pod red. Małgorzaty Biedroń i Małgorzaty Prokosz. – Toruń : Wydawnictwo Adam Marszałek, cop. 2001. – S. 75-78 Nr inw. 27972 PASSINI Barbara: Adopcja [W:]Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. T. 1, A-F. – Warszawa : Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2003. – S. 29-35 Nr inw. 28692 P RICHARDSON Ronald W., RICHARDSON Lois A.: Najstarsze, średnie, najmłodsze. – Gdańsk : Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 1999. – S. 209-210 : Adpocja Nr inw. 26498 WAGNER Iwona : Sieroctwo społeczne – przyczyny, następstwa, formy kompensacji : studium teoretyczno-badawcze. – Częstochowa : Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 1997. – S. 63-87 : Adopcja jako instytucja społeczno-prawna kompensująca skutki sieroctwa Nr inw. 26216 Artykuły z czasopism: CIŻMOWSKA Jolanta: Pomoc rodzicom adopcyjnym // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2000, nr 8, s. 53 DUDA Marian: System opieki nad dzieckiem w woj. krośnieńskim // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1997, nr 10, s. 22-24 GRALAK Gabriela: Kwalifikacja kandydatów na rodziców adopcyjnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1999, nr 6, s. 21-23 GREMPKA Grzegorz: Rola psychologa w przygotowaniu do adopcyjnego rodzicielstwa // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2004, nr 1, s. 17-23 HOLEWIŃSKA-ŁAPIŃSKA Elżbieta: Adopcja po nowelizacji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 20-26 HOLEWIŃSKA-ŁAPIŃSKA Elżbieta: Adopcje zagraniczne w praktyce polskich sądów. – Warszawa 1998. – Rec: Karolina Sobczyńska // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1998, nr 9, s. 46 JANKOWSKA-RACHEL Agnieszka: Adopcja i kłamstwo: motywacje rodziców adopcyjnych do nie informowania dziecka o fakcie przysposobienia // Wychowanie na Co Dzień. – 2004, nr 1/2, s. 28-29 JANKOWSKA-RACHEL Agnieszka: Diagnozowanie kandydatów na rodziny adopcyjne // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2004, nr 1, s. 3-25 JAWORSKA Marta: Najważniejsze jest dobro dziecka // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2004, nr 1, s. 25-27 Działalność ośrodków adopcyjno-opiekuńczych KALISZ Andrzej: Niepubliczne ośrodki adopcyjno-opiekuńcze // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2003, nr 5, s. 18-20 KLOMINEK Wanda: Pro Familia realizuje program prawo dziecka do rodziny // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1997, nr 9, s. 10-13 Działalność TPD na rzecz pozyskania i szkolenia kandydatów na rodziny zastępcze KOLANKIEWICZ Maria: Dzieci cudzoziemskie w Domu im. Księdza Baudouina // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2003, nr 1, s. 21-25 KOTLARSKA Wiesława: Szkolenie kandydatów na rodziców adopcyjnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2000, nr 1, s. 31-32 KOZUBAL Marek: Handel żywym towarem. Adopcje zagraniczne // Głos Nauczycielski. – 1995, nr 6, s. 5 KUNA Józefa, PAWELEC Marta: Adopcja – rodzina dla dziecka czy dziecko dla rodziny? // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 1996, nr 3, s. 7-10 ŁADYŻYŃSKA Grażyna, ŁADYŻYŃSKI Andrzej K.: Dzika adopcja // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 10, s. 12-16 ŁADYŻYŃSKI Andrzej: Tajemnica adopcji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 27-30 ŁADYŻYŃSKI Andrzej Krzysztof: Obraz adopcji w czasopismach polskich // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 2002, nr 3, s. 47-52 MAKOWSKA Jolanta: Z historii adopcji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 42-44 MERKEL Dorota: Stereotypy w ocenie kandydatów na rodziców adopcyjnych // Problemy Rodziny. – 2000, nr 4, s. 17-20 MILEWSKA Ewa: Kim są rodzice adopcyjni? : studium psychologiczne. – Warszawa 2003 . – Rec.: Alicja Kurcz, Jerzy Pająk // Małżeństwo i Rodzina. – 2004, nr 2, s. 57-59 MK: Dziecięcy bank danych // Głos Nauczycielski. – 1995, nr 2, s. 10 Publiczny Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy kwalifikujący dzieci do adopcji zagranicznej PASSINI Barbara: Ośrodek adopcyjno-opiekuńczy w powiecie // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1999, nr 7, s. 19-22 PECZYŃSKA Izabela: Adopcja w percepcji społecznej // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 2001, nr 2, s. 40-42 PODCZASKA Elżbieta: Publiczny Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy w Warszawie // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 31-32 PODCZASKA Elżbieta: Z ziemi polskiej do szwedzkiej // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2003, nr 10, s. 33-34 Adopcja polskich dzieci przez szwedzkie rodziny POLKOWSKI Tomasz: PRIDE – program szkoleniowy dla rodzin zastępczych i adopcyjnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2000, nr 8, s. 47-52 ROZPORZĄDZENIE Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 lutego 2001 r. w sprawie ośrodków adopcyjno-opiekuńczych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 4, s. 57-61 ROZPORZĄDZENIE Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 sierpnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad nadzoru nad przestrzeganiem standardu wychowania i opieki w placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz nadzoru nad jakością działań ośrodków adopcyjno-opiekuńczych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 4, s. 52-54 RYCHTER Iwona: Prawda, która boli – ból, który leczy // Niebieska Linia. – 2003, nr 1, s. 18-19 Odnajdywanie przez adoptowane osoby członków rodziny biologicznej SIERANKIEWICZ Ewa: Tworzenie zastępczych środowisk rodzinnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 10, s. 9-12 STAŃCZAK-KURAŚ Małgorzata, RYCHTER Iwona: Adopcja i przemoc czyli co trzeba wiedzieć, aby stworzyć szczęśliwą rodzinę adopcyjną // Niebieska Linia. – 2002, nr 5, s. 12-15 STARĘGA Adrianna: Wielkie wyzwanie: adopcja dziecka wykorzystywanego seksualnie – porady dla rodziców // Niebieska Linia. – 2002, nr 4, s. 32-33 WAGNER Iwona: Przyczyny i następstwa rozwiązania adopcji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1994, nr 7, dod. „Przysposobienie do Życia w Rodzinie” s. (12)-(15) WIŚNIEWSKI Daniel: Adopcja – jawna czy tajna? // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 2000, nr 3, s. 5-7 Oprac. na podstawie zbiorów Biblioteki Czytelnicy zbiorów pedagogicznych coraz częściej zwracają się z prośbą o przygotowanie literatury na konkretny temat. Dzisiejsza propozycja dla naszych użytkowników to zestawienie bibliograficzne Autyzm i zespół zawiera spis publikacji za lata 2010-2020, które są dostępne w naszej bibliotece. Książki z tego zestawienia - kliknij tutaj. Artykuły w czasopismach: 1. Analfabeci emocji / Anna Waligórska, Michał Waligórski. Charaktery. - 2012, nr 1, s. 76-80. 2. Autystyk na aucie / Paweł Walewski. Polityka. - 2018, nr 27, s. 36-37. 3. Autyzm : problem wciąż nieznany / Małgorzata Błądek. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2013, nr 2, s. 16-20. 4. Autyzm: wybór bibliografii z lat 1998-2009 / Elżbieta Trojan. Problemy Opiekuńczo- Wychowawcze. - 2010, nr 7, s. 62-64. 5. Dorosłość za szklanym murem / Mateusz Płatos. Charaktery. - 2017, nr 9, s. 36-39. 6. Doświadczenia rodzeństwa osób autystycznych / Iwona Połeć. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2015, nr 8, s. 40-47. 7. Dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu / Paulina Gołaska, Anna Nowotnik. Wychowanie w Przedszkolu. - 2013, nr 1, s. 23-27. 8. Dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu wyzwaniem dla rodziców wychowawców / Paulina Gołaska. Wychowanie w Przedszkolu. - 2013, nr 4, s. 14-19. 9. Dziecko z autyzmem w grupie integracyjnej / Nina Zawidniak. Życie Szkoły. - 2010, nr 10, s. 30-36. 10. Dziecko z autyzmem w przedszkolu specjalnym / Marta Perekitko. Wychowanie w Przedszkolu. - 2013, nr 4, s. 61-62. 11. Geniusze z niskim ilorazem inteligencji - fenomenalne zdolności sawantów / Aleksandra Kubala-Kulpińska. Życie Szkoły. - 2019, nr 4, s. 33-36. 12. Kobiecy autyzm w ukryciu / Eloise Stark. Charaktery. - 2020, nr 3, s. 36-41. 13. Mali odkrywcy bliżej emocji / Agnieszka Rynkiewicz. Charaktery. - 2014, nr 11, s. 70-73. 14. Na niebiesko dla autyzmu! / Anna Gajda, Weronika Płocka, Magdalena Świder. Wychowanie w Przedszkolu. - 2014, nr 4, s. 29. 15. Najczęstsze błędy w postępowaniu z rodzicami dzieci autystycznych / Tadeusz Perzanowski. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2013, nr 5, s. 27-31. 16. O zaburzeniach zdrowia psychicznego / Małgorzata Hańska. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2012, nr 7, s. 11-23. 17. Przedszkolak ze spektrum autyzmu / Małgorzata Łoskot. Wychowanie w Przedszkolu. - 2018, nr 2, s. 15-19. 18. Uczeń z zespołem Aspergera / Magdalena Alenowicz. Życie Szkoły. - 2015, nr 3, s. 22-27. 19. Uczeń ze spektrum autyzmu w klasach I-III / Małgorzata Łoskot. Życie Szkoły. - 2018, nr 1, s. 22-26. 20. Uczeń ze "szczyptą autyzmu" / Małgorzata Łoskot. Życie Szkoły. - 2017, nr 2, s. 2-5. 21. Wsparcie rodziny dziecka z autyzmem w systemie edukacji / Elżbieta Marczewska. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2016, nr 3, s. 32-37. 22. Wzrost potraumatyczny jako czynnik dobrostanu psychicznego rodziców dzieci z autyzmem / Aleksandra Buchholz, Mariola Wolan-Nowakowska. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2020, nr 3, s. 26-37. 23. Zaburzenia integracji sensorycznej (SI) - jak pracować z dzieckiem? / Ewa Jonakowska. Życie Szkoły. - 2012, nr 2, s. 28-30 24. Zajęcia muzykoterapeutyczne dla dzieci z autyzmem / Iwona Jędrzejczyk. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2013, nr 2, s. 21-22. oprac. Anna Stępkowska Bliżej rodziny i dziecka- wsparcie rodzin przeżywających problemy opiekuńczo-wychowawcze oraz wsparcie pieczy zastępczej – II edycja. Głównym celem realizacji projektu jest zwiększenie dostępu do usług społecznych świadczonych w województwie opolskim na rzecz rodzin przeżywających problemy opiekuńczo – wychowawcze oraz pieczy zastępczej, które pozwolą wyeliminować deficyty lub dysfunkcje ww. grup oraz profilaktycznie przeciwdziałać ich marginalizacji. Dzięki zaproszonym gościom i ekspertom przekażemy informacje dot. pozytywnych wzorców rodzicielskich, łączenia ról- zawodowej i rodzinnej (zdalna praca), zdalnej edukacji – jak sobie z nią radzić, ale również będziemy podejmować trudne tematy np. kryzys w rodzinie, w tym utrata pracy, utrata dochodów, obawa przed zachorowaniem i przemoc domowa. Przekażemy również informacje o dostępności do informacji na temat oferty wsparcia na terenie województwa dla osób potrzebujących, itp. Na program zapraszaMagda Giczewska-Pietrzak Trudności wychowawcze występujące często w rodzinach zastępczych sobota, 20 sierpnia 2011 08:37 Do najczęściej spotykanych trudności wychowawczych obserwowanych u dzieci przebywających w rodzinach zastępczych należą: choroba sieroca; lepkość uczuciowa – szczególnie u dzieci małych – przymilanie się, szukanie dla siebie najlepszych rodziców; nieumiejętność tworzenia więzi emocjonalnych – lęk przed zależnością emocjonalną, chłód uczuciowy, obojętność, niechęć, wrogość; nieufność, lękliwość, strach przed bliskością, dotykiem; agresja wobec: rodziców, rodzeństwa, rówieśników, nauczycieli, zwierząt, przedmiotów itd. - stosowanie przemocy w rozwiązywania różnych sytuacji życiowych.; brak umiejętności społecznych np.: nieznajomość zasad prawidłowej komunikacji, nieumiejętność radzenia sobie z emocjami; zaniżona samoocena, ciągłe obwinianie siebie, branie wszystkiego do siebie; idealizm, nieumiejętność przyjmowania krytyki i przyznawania się do błędów – „albo jestem perfekcyjny, albo nie jestem nic wart”, przewrażliwienie na punkcie swojej niedoskonałości; autoagresja, masturbacja (nawet u małych dzieci); uzależnienia; urazy psychiczne, lęki, fobie; podatność na złe wpływy – wybieranie złego środowiska – w myśl zasady „lepiej być kimś złym niż nikim”, złe środowisko jest znane, oswojone - natomiast dobre budzi lęk jest trudne i nowe, dlatego dzieci nawet mimo szczerych chęci poprawy często lgną do grup i osób zdemoralizowanych; silna potrzeba bycia normalnym, przeciętnym - chęć zasłużenia na akceptację środowiska, wkupywanie się w łaski kolegów, „popisywanie się”, ukrywanie swojej przeszłości i faktu bycia w rodzinie zastępczej; wyłudzanie różnych rzeczy czy usług od innych (czasem metodą brania na litość przez granie „biednej sierotki”), żebranie; porównywanie rodziców zastępczych do biologicznych lub do domu dziecka –idealizowanie swojej przeszłości – chwilowa lub ciągła chęć powrotu do rodziny biologicznej (nawet patologicznej) lub placówki; prowokowanie rodziców zastępczych do bicia, krzyku itp. – zwłaszcza dzieci, które doświadczyły kiedyś przemocy; nieposłuszeństwo, nieprzystosowanie do życia w świecie zasad i norm, niezrozumienie i brak akceptacji struktury rodziny, wzajemnych relacji, praw i obowiązków – szczególnie pozycji rodziców w rodzinie, wymuszanie relacji partnerskich między rodzicami a dziećmi; manipulacje decyzjami rodziców np.: tata powie „nie” to idę do mamy itd.; kłamstwa; ucieczki; traktowanie rodziców jak usługodawców, oczekiwanie od nich ciągłej opieki i pomocy. Zwłaszcza dzieci przebywające jakiś czas w domu dziecka przyzwyczajone do przebywania wśród pracowników, których jedynym zadaniem jest świadczenie rozmaitych usług dla dzieci, nie potrafią zrozumieć, że rodzice mają też własne zainteresowania, pracę poza domem, swoich znajomych oraz rozmaite potrzeby (np. potrzebę odpoczynku) i uczucia; chęć posiadania rodziny bez podjęcia trudu tworzenia jej; silna potrzeba własności; postawa roszczeniowa „wszystko mi się należy i ktoś ma mi to dać” – nieumiejętność odczuwania i okazywania wdzięczności, lenistwo, niedocenianie wartości pracy, nauki, jakiegokolwiek wysiłku, brak wytrwałości; brak aspiracji edukacyjnych, moralnych itd., dzieciom często nie zależy (przynajmniej tak deklarują) na tym kim będą w przyszłości, co będą umiały, itd.; nie szanowanie własności i rzeczy, „bylejakość”, wandalizm; rozrzutność, marnotrawstwo – wszystko na teraz, brak myślenia przyszłościowego; kradzieże; nieumiejętność organizacji czasu, niektóre dzieci, nawet 12-14 letnie nie znają się na zegarku; brak umiejętności i potrzeb w zakresie higieny osobistej oraz estetyki i higieny otoczenia; poważne braki i zaległości edukacyjne; brak umiejętności i wiedzy o zagadnieniach z życia codziennego; niechęć, lęk przed szkołą, częste wagary; dysleksja; problemy zdrowotne – zaniedbania, nie zdiagnozowane w porę problemy fizyczne i psychiczne; nadpobudliwość; alkoholowy zespół płodowy - FAS; moczenie; anoreksja i bulimia; problemy z jedzeniem - nieprawidłowe nawyki żywieniowe, gromadzenie jedzenia, obżeranie się na zapas, lęk przed głodem. Jeśli chcesz coś dodać do powyższej listy, albo podzielić się swoimi spostrzeżeniami napisz do nas e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. Poddając analizie próby zdefiniowania pojęcia „wychowanie morskie” na przestrzeni lat, należy zwrócić uwagę na widoczne inklinacje definiujących w stronę ujęcia go jako działań preorientacji zawodowej, odpowiedzi na zapotrzebowanie sektora gospodarki morskiej lub rozszerzenia o wymiar edukacyjny, swoim zakresem obejmujący nauczanie specjalistycznej wiedzy o morzu. Socjologiczne ujęcie wychowania morskiego skupia się na konstruowaniu i upowszechnianiu etosu pracy na morzu i przekazywaniu ludziom morza właściwych kompetencji. Niektórzy autorzy lub instytucje ( Liga Morska i Rzeczna) postulują kształtowanie świadomości morskiej, co oznacza, że adresatem tego typu działań jest społeczeństwo, a sama aktywność ma na celu upowszechnianie wiedzy o znaczeniu morza. Zauważalną praktyką jest wymienne posługiwanie się terminami „wychowanie morskie” i „edukacja morska”, które z definicji jawią się jako dotyczące odmiennych działań, połączonych jedynie tematyką morską. Należy odróżnić wychowanie morskie od edukacji morskiej i kształtowania świadomości morskiej, a tym bardziej od wychowania wodnego. Przeprowadzona konceptualizacja nie ma na celu negowania istniejącej bazy pojęciowej. Jej głównym zadaniem jest uporządkowanie i ujednolicenie postrzegania wychowania morskiego przez zdefiniowanie tego pojęcia z pedagogicznego punktu widzenia. Pozwoli to na odpowiednią kategoryzację działań związanych z wychowaniem młodzieży przez morze, a także pogłębienie badań prowadzonych w odpowiednim kierunku, bez konieczności lawirowania pomiędzy niesprecyzowanymi pojęciami. Aby uporządkować i doprecyzować bazę pojęciową, proponuję własną definicję wychowania morskiego. Wychowanie morskie w ujęciu pedagogicznym to proces w zorganizowany i celowy sposób wpływający na osobowość, postawy, cechy i hierarchię wartości jego uczestników, kształtujący charakter i kompetencje społeczne, oddziaływujący na uczestników w każdej sferze (fizycznej, psychicznej, duchowej, społecznej, kulturowej) w pożądany społecznie sposób, odbywający się na pokładzie statku żaglowego w rejsie pełnomorskim, bazujący na kontakcie uczestników z żywiołem morza, poprzez który dochodzi do transgresji i skoku rozwojowego, który jest doświadczeniem zmieniającym życie. Uczennice i uczniowie Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego na Szetlandach Fot. Łukasz Kaźmierczak (2015-08-30) Jedynym miejscem realizacji wychowania morskiego jest pokład statku żaglowego. Wynika to z faktu, że jest on poruszany nie tylko siłą wiatru, lecz także wspólnym wysiłkiem i pracą załogi. Sprawnie płynący, zadbany statek jest dającą satysfakcję nagrodą dla załogi, widoczną natychmiast po wykonaniu pracy. Najbardziej efektywne oddziaływania zachodzą w trakcie rejsów na żaglowcach, ze względu na ich specyfikę, konieczność współpracy załogi i życie razem oraz długotrwałość oddziaływania. Szczególne środowisko wychowawcze statku żaglowego jest tworzone dzięki fizycznym i społecznym granicom. Ze statku nie da się wysiąść, wszystkie problemy trzeba rozwiązywać na miejscu. Wychowanie morskie wykorzystuje naturalną energię i ciekawość młodych ludzi oraz zaspokaja ich potrzeby poszukiwania wiedzy, nabywania doświadczenia, uznawania autorytetów. Trwają badania dotyczące efektów wychowania morskiego realizowanego w trakcie rejsów krótszych oraz prowadzonych na mniejszych jachtach. Na jachcie motorowym stworzenie takiego środowiska wychowawczego jest niemożliwe[1]. Przyjęcie proponowanej definicji pojęcia „wychowanie morskie”, prawidłowo określającej jego współczesne znaczenie, jest korzystne dla celów poznawczych, umożliwia budowanie teorii oraz tworzenie warunków do wzmacniania interdyscyplinarności badań nad wychowaniem morskim. Zaproponowana definicja jest wersją wstępną, powstałą na podstawie analizy piśmiennictwa, ale także będącą efektem wyników własnych badań. Będzie ona doskonalona oraz mocniej osadzana w ramach teoretycznych, m. in. dzięki dalszym poszukiwaniom naukowym. Pogoria na Bałtyku (57 Mm E od Nexø) w rejsie Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego Fot. Anita Wietrzyńska (2013-09-02) Zmiany społeczne i kulturowe, które zaszły od momentu pierwszych prób stworzenia definicji pojęcia na początku XX wieku, wymuszają konieczność wyjścia poza ramy szkoły i domu oraz aktualizacji spojrzenia na tę dziedzinę. W obecnych czasach celem wychowania morskiego nie jest wychowywanie przyszłych pracowników sektora gospodarki morskiej, ani nawet szkolenie żeglarzy. Jest nim przede wszystkim rozwój, wychowanie i edukacja młodzieży, niezależnie od narodowości, kultury, wyznania czy pochodzenia społecznego. Jednoznaczne określenie pojęcia jest niezbędne do prowadzenia badań w zakresie wychowania morskiego, tak na gruncie ojczystym, jak i międzynarodowym. Polskie dokonania w zakresie wychowania morskiego uzasadniają konieczność uznania jego istnienia jako naukowej subdyscypliny w ramach nauk o wychowaniu[2]. Bibliografia Baden-Powell, R. (1908). Scouting for Boys. London : Horace Cox. Bublewski, W. (1992, 11-12). Wychowanie morskie. Próba określenia pojęcia. Harcerstwo, s. 12-17. Demel, M. (1973). Szkice krytyczne o kulturze fizycznej. Warszawa : Wydawnictwo Sport i Turystyka. Demel, M. i Skład, A. (1986). Teoria wychowania fizycznego dla pedagogów. Warszawa : PWN. Drapella, W. A. (1969). Powszechne wychowanie morskie. Dzieje idei na tle ogólnego procesu rozwoju myśli morskiej i zainteresowań morzem. Szkice. Księga I i II. Gdynia : Polskie Towarzystwo Nautologiczne. Gilbertson, K., Bates, T., McLaughlin, T. i Ewert, A. (2006). Outdoor Education: Methods and Strategies. Leeds : Human Kinetics. Głowacki, W. (1972). Wspaniały świat żeglarstwa. Z dziejów żeglarstwa w Polsce i na świecie. Gdańsk : Wydawnictwo Morskie Gdańsk. Gończyński-Jussis. (2014). Wychowanie morskie w działalności i publicystyce Ligi Morskiej i Kolonialnej na przykładzie Lubelszczyzny. Meritum, s. 89-101. Górniewicz, J. H. (2001). Kategorie pedagogiczne. Odpowiedzialność, podmiotowość, samorealizacja, tolerancja, twórczość, wyobraźnia. Olsztyn : Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Górniewicz, J. H. (2007). Teoria wychowania: wybrane problemy. Olsztyn : Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego. Janowski, A. (2007). Pedagogika praktyczna. Zarys problematyki, zdrowy rozsądek, wyniki badań. Warszawa : Fraszka Edukacyjna. Janowski, A. (2015). Harcerstwo wpisane w życiorys. Warszawa : Niezależne Wydawnictwo Harcerskie. Jasser, A. (2011-01-05). Wychowanie pod żaglami… Pobrano z lokalizacji Sail Training Association Poland . Jasser, A. (2012-04-28). Wypowiedź po otrzymaniu Krzyża Kawalerskiego w trakcie uroczystego Otwarcia Sezonu Żeglarskiego połączonego z obchodami 90-lecia Chojnickiego Klubu Żeglarskiego. Charzykowy. Kołodziej, A. i Kołodziej-Durnaś, A. (2017, vol. XXX). O rozumieniu, wdrażaniu i potrzebie wychowania morskiego. Wychowanie morskie w opiniach nauczycieli z województwa zachodniopomorskiego. Studia Maritima, s. 267-285. Kupisiewicz, C. (2010). Szkoła alternatywna – definicje, rodzaje, ocena, perspektywy rozwoju. W: Z. Melosik i B. Śliwerski, Edukacja alternatywna w XXI wieku (s. 17-26). Kraków : Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Leśny, A. (2014). Pedagogika przygody – konteksty teoretyczne. W: A. Bąk, A. Leśny i E. Palamer-Kabacińska, Przygoda w edukacji, edukacja w przygodzie. Outdoor i adventure education w Polsce. (s. 12-49). Warszawa : Pracownia Nauki i Przygody. Leśny, A. (2016, 2/240). Sail training a wychowanie morskie. Kwartalnik Pedagogiczny, s. 134-159. Ludwig, S. (1966, 6). Istota i cele wychowania morskiego. Oświata Dorosłych. Ludwig, S. (1976). Wychowanie morskie w PRL. (Szkic raportu). Gdynia : Kongres Kultury Morskiej. Milerski, B. (2006). Pedagogika kultury. W: Z. Kwieciński i B. Śliwerski, Pedagogika. Podręcznik akademicki. Tom I. (s. 220-231). Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN. Mokrzecki, L. (1977, 22/1). Kongres Kultury Morskiej w Gdyni. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, s. 196-197. Palamer-Kabacińska, E. (2012). Miejsce pedagogiki przyrody w naukach pedagogicznych. W: E. Palamer-Kabacińska i A. Leśny, Edukacja przygodą. Outdoor i Adventure Education w Polsce: teoria, przykłady, konteksty. (s. 12-33). Warszawa : Fundacja Pracownia Nauki i Przygody. Pilch, T. (2003). Grupa rówieśnicza jako środowisko wychowawcze. W: T. Pilch i I. Lepalczyk, Pedagogika społeczna (s. 174-186). Warszawa : Wydawnictwo Akademickie „Żak”. Pilch, T. (2003). Środowisko lokalne – struktura, funkcje, przemiany. W: T. Pilch i I. Lepalczyk, Pedagogika społeczna (s. 155-173). Warszawa : Wydawnictwo Akademickie „Żak”. Priest, S. (1990). The Semantic of Adventure Education. W: J. C. Miles i S. Priest, Adventure Education (s. 114). State College PA : Venture Publishing. Prouty, D., Panicucci, J. i Collinson, R. (2007). Adventure Education: Theory and Applications. Leeds : Human Kinetics. Romaniuk, M. W. (2015). Szkoła pod Żaglami a realizacja celów rozwojowych okresu adolescencji. W: Szymański, B. Przybylski, W kręgu współczesnych problemów edukacyjnych (s. 225-254). Warszawa : Wydawnictwo APS. Romaniuk, M. W. (2016). Wybrane projekty wychowania morskiego realizowane w Polsce. Szkice Humanistyczne, 1-2 (39), s. 139-149. Romaniuk, M. W. (2018). Mariusz Zaruski jako prekursor wychowania morskiego w Polsce. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 574(9), s. 3-13. Sadowska, A. (2002, nr 17). „Im dalej od brzegu – tym bliżej Boga”. Niedziela, s. 22. Suchodolski, B. (1960). Wychowanie dla przyszłości. Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Suchodolski, B. (1970). Trzy pedagogiki. Warszawa : Nasza Księgarnia. Sydow, M. (1935). Program wychowania wodnego dla kół szkolnych LMK. Warszawa : Wydawnictwo Ligi Morskiej i Kolonjalnej. Śliwko, P. (1982). Wiatr od morza i wychowanie. W: P. Śliwko, Bolesławiecki model wychowania morskiego Szkoły Podstawowej Nr 8 im. Bojowników o Wolność i Demokrację wyróżnionej Złotą Odznaką „Zasłużony pracownik morza” (strony 5-23). Bolesławiec : Stowarzyszenie Działaczy Kultury Morskiej w Gdyni. Wiatrowski, Z. i Rachalska, W. (1978). Pedagogika pracy. Warszawa : Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Wróblewska, T. (1998). Wychowanie morskie i kształtowanie świadomości morskiej w szkołach powszechnych i średnich ogólnokształcących w II Rzeczypospolitej (1918-1939). Rocznik Gdański, s. 117-149. Zaruski, M. (1925). Żaglowym yachtem przez Bałtyk. Pierwsza podróż yachtu polskiego do Szwecji Warszawa : Wydawnictwo Yacht-Klubu Polski. Zaruski, M. (1927, 4). Znaczenie jachtingu morskiego dla Polski. Sport Wodny. Zaruski, M. (1929). Na pokładzie „Iskry”. Pierwsza podróż szkolnego żaglowego okrętu marynarki wojennej do Lipawy, Taggalahti, Hanko, Helsinek i Wisby. Z rysunkami autora. Warszawa : Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy. Zaruski, M. (1933). Na skrzydłach jachtów. Lwów – Warszawa : Książnica-Atlas S. A. Zaruski, M. (1933). Prawa i obowiązki kapitanów i sterników jachtowych. Regulamin służby na jachtach. Alarmy. Warszawa : Główna Księgarnia Wojskowa. Zaruski, M. (1935). Tymczasowy regulamin służby na szkuner-jachcie szkolnym Z. H. P. „Zawisza Czarny”. Warszawa : Główna Księgarnia Wojskowa. Zaruski, M. (1958). Wśród wichrów i fal. Warszawa : Wydawnictwo „Sport i turystyka”. ■ Miłosz Wawrzyniec Romaniuk 2020 Artykuł opublikowany jako: Romaniuk, Miłosz Wawrzyniec. „Wychowanie morskie i jego miejsce wśród koncepcji pedagogicznych”. W: Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. Nr 5 (590), 2020. Warszawa : Wyd. Akademii Pedagogiki Specjalnej, 2020; s. 3-16. Dobór ilustracji, podział i układ tekstu, korekta: Kazimierz Robak / Miłosz W. Romaniuk: „Wychowanie morskie i jego miejsce wśród koncepcji pedagogicznych” ►► Odc. 1 (29 września 2021) 1. Rozumienie wychowania morskiego na przestrzeni lat ►► Odc. 2 (6 października 2021) 2. Koncepcje pedagogiczne a wychowanie morskie ►► Odc. 3 (13 października 2021) 3. Wychowanie morskie a różne rodzaje pedagogiki i wychowania ►► Odc. 4 (20 października 2021) 4. Czym jest wychowanie morskie? 5. Bibliografia Romaniuk, Miłosz Wawrzyniec. “Sail training and its place among pedagogical concepts” Abstract: In this article the author takes the concept of sail training and examines its theoretical framework and place among modern ideas of education, discussing attempts to define it over the last century. Based on the analysis of published materials as well as his own research and experience, he offers his own definition of sail training. Keywords: sail training, School Under Sails, Class Afloat, pedagogical concepts Romaniuk, Miłosz Wawrzyniec. “La educación marina y su aplicación a los conceptos pedagógicos” Resumen: El Dr. Miłosz Wawrzyniec Romaniuk, educador y navegante, aprovecha las travesías en los veleros para sus investigaciones y observaciones, que luego se publican en forma impresa. Aquí describe el concepto de „educación marina” a lo largo del último siglo y su lugar entre los conceptos pedagógicos contemporáneos. A partir del análisis de materiales, así como de su investigación y experiencia, el doctor Romaniuk propone su propia definición. Palabras clave: educación marina, escuela bajo velas, Class Afloat, conceptos pedagógicos [1] Romaniuk, 2015. [2] Romaniuk, 2016. Miłosz Wawrzyniec Romaniuk (ur. 1987) – pracownik naukowy Wydziału Nauk Pedagogicznych na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie; tytuł doktorski uzyskał (2018) na podstawie dysertacji „Pedagogika na spotkaniu z żywiołem morza. O morskim wychowaniu ludzi nieprzeciętnych”. Kapitan jachtowy i motorowodny, instruktor żeglarstwa PZŻ, ratownik WOPR. Jako oficer wachtowy lub kapitan uczestniczył w rejsach z osobami z dysfunkcją wzroku (projekt „Zobaczyć Morze”) oraz młodzieżą szkolną (m. in. Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego; Gdańska Szkoła pod Żaglami) na żaglowcach Pogoria, Zawisza Czarny, Generał Zaruski, Kapitan Borchardt i mniejszych jachtach. Ma za sobą ponad 50 tys. Mm i blisko 12 tys. godz. żeglugi. Autor publikacji w czasopismach Kwartalnik Pedagogiczny, Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, Szkoła Specjalna, International Journal of Electronics and Telecommunications, Szkice Humanistyczne, Current and Future Perspectives on Teaching and Learning, Kultura i Edukacja. Na Str. Głównej: Uczennica Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego Fot. Anita Wietrzyńska (2015-08-31; 17:09; Morze Północne, ok. 20 Mm SSE od Lerwick) ► Periplus – powrót na Stronę Główną

problemy opiekuńczo wychowawcze archiwum